When I am dead, bury me
In my beloved Ukraine,
My tomb upon a grave mound high
Amid the spreading plain,
So that the fields, the boundless steppes,
The Dnieper’s plunging shore
My eyes could see, my ears could hear
The mighty river roar.
Uit: Testament (Zapovit)
Taras Shevchenko, 25 december 1845, Pereiaslav
Vertaald door John Weir, Toronto, 1961
Grensland
Het warme land van de Oekraïne in de zomer:
de meisjes, hand in hand, en Walentina draagt
de mooiste jurk want haar vader heeft meer
geleerd dan de boeren. Zelf zal ze ook leren,
van de kleinste koevlekken tot aan de stand
van de zon en de maan boven toendra en taiga,
de steppen en het graan. De soldaten van Hitler
en Stalin geven haar toekomst een vreemde naam.
,,De ossen loeien als de voederbakken vol zijn”,
zei ze laatst, ,,dat stond in de schoolboekjes maar
dat is niet goed. Als de voederbakken leeg zijn
natuurlijk”, en ze giechelde. Als ik straks dood ben
begraaf dan mijn hart in de Oekraïne. Ik zette de
kopjes op tafel en schikte de bloemen in het raam.
@Iris Drenth, Walentina’s Ruimte (Amsterdam, 2011)